Problem przestrzegania przepisów sanitarnych i higienicznych ze szczególnym ich uwzględnieniem w zapleczach szatniowo-natryskowych jest łączony przez Polski Związek Pływacki z wydawaniem dla basenów sportowych zaświadczeń o homologacji

Przyjęte przez PZP wspólne projektowanie polega na przestrzeganiu przez PZP międzynarodowych przepisów FINA 2009–2013 (Federation Internationale de Natation) w wydawaniu homologacji oraz na stosowaniu optymalnych warunków sanitarnych i funkcjonalnych według specjalnych rozwiązań, jednak bez urzędowych rozporządzeń. Zalecenia projektowe PZP zostały uzyskane dzięki wieloletnim doświadczeniom w projektowaniu obiektów basenowych, konsultacjom podczas budowy, licznym kontaktom z zagranicznymi firmami basenowymi i międzynarodowej literaturze.

Na ratunek

Zalecenia sanitarno-funkcjonalne są korzystne zarówno pod względem eksploatacyjnym, jak i ekonomicznym. Są one jednak stosowane przez projektantów dobrowolnie, bo bez przepisów, i często decyzja pozostaje w gestii projektanta. Ponadto, przyjęty przez PZP system projektowy, dotyczący funkcji i programu obiektów pływackich, nie zawsze jest uznawany przez jednostki projektowe, które przyjmują własne rozwiązania, nie tylko niezgodne z ogólnymi systemami projektowania, lecz także z prawem budowlanym. Sytuacja trudnej współpracy w tematyce basenowej części jednostek projektowych z PZP spowodowała zwrócenie się w tej sprawie do Państwowego Zakładu Higieny z prośbą o uzgodnienie rozwiązań funkcjonalno-sanitarnych stosowanych przez PZP w obiektach basenowych przedstawionych w piśmie PZP/35/2012. W odpowiedzi na prośbę PZP, przedstawiciele Państwowego Zakładu Higieny opracowali omawiany system zaplecza basenowego idealny pod względem teoretycznym (szczególnie w części komunikacji gości w obuwiu), a także pod względem praktycznym, wymagającym uzupełnienia funkcjonalnego z uwagi na zbyt duże zanieczyszczenie trudnej w utrzymaniu czystości strefy wejściowej. Zostawianie w szatni zewnętrznej ubrania łącznie z obuwiem jest (zgodnie z opinią PZH) możliwe, jednak fakt kierowania gości bez butów do zaplecza szatniowego przez hol wejściowy zanieczyszczony ruchem zewnętrznym stanowi nie tylko warunki dyskusyjne z przepisami sanitarnymi, lecz także jest to lekceważenie gości, którzy potrzebują odpowiedniego komfortu użytkowego. Podobnie instalowanie w wejściowej strefie wewnętrznej szatni specjalnych szafek przeznaczonych do przechowywania obuwia powoduje dodatkowe czynności (nie zawsze wygodne) i zmusza do korzystania z oddzielnych szafek na obuwie i ubrania.

Powyższe uwagi dotyczące omawianej strefy „obutej stopy” i „bosej stopy” wymagają indywidualnych warunków eksploatacyjnych, ponieważ typ pływalni i jej dzienna przelotowość (np. kilka tysięcy gości) wymagają bardzo dokładnej analizy użytkowej, zapewniając łatwy, bezkolizyjny i sanitarny system komunikacyjny.

WIĘCEJ W MAGAZYNIE „PŁYWALNIE I BASENY” NR 18

TEKST | Czesław Sokołowski