Specyfika ośrodków basenowych wymaga zastosowania specjalistycznych central wentylacyjno-klimatyzacyjnych o odmiennej zasadzie działania w stosunku do podobnych urządzeń, zastosowanych w innych obiektach. Wysoka cena tych profesjonalnych urządzeń zachęca wielu producentów central wentylacyjnych do rozszerzenia swojej oferty również o te produkty.

Dla zwiększenia konkurencyjności cenowej często ich specjalistyczne właściwości są spłycane jedynie do antykorozyjnej odporności. Pomijane są inne, istotne atrybuty, których zastosowanie wymaga dużej wiedzy i doświadczenia oraz znacznie powiększa koszty produkcji. W niniejszym artykule porównamy istotne cechy różnych typów basenowych central wentylacyjnych oraz ich wpływ na koszty eksploatacji.

Specyfika basenowych central wentylacyjnych

Głównym zadaniem basenowych instalacji wentylacyjnych (oprócz typowych funkcji wentylacyjnych i grzewczych) jest usuwanie nadmiaru wilgoci z hali basenowej. Związana z tym procesem duża wydajność powietrza wentylacyjnego, w połączeniu z koniecznością utrzymania wysokiej temperatury w hali basenowej, jest powodem dużej energochłonności tych urządzeń. Stale parująca woda, również poza okresem użytkowania pływalni, niesie ze sobą konieczność nieprzerwanej pracy instalacji wentylacyjnej w celu ochrony budynku przed zawilgoceniem. Silna zależność odparowania wody i dużych strat ciepła z niecki basenowej od wilgotności i temperatury powietrza wymaga precyzyjnego utrzymywania tych parametrów na ściśle określonym poziomie. Te uwarunkowania, w powiązaniu z agresywnym działaniem wilgotnego powietrza zawierającego związki chloru, stawiają basenowym centralom wentylacyjnym wysokie wymagania jakościowe, szczególnie dotyczące ich wysokiej efektywności energetycznej, specjalistycznego sterowania, odporności na korozję oraz trwałości i niezawodności działania.

W wielu istniejących obiektach basenowych jest planowany remont lub modernizacja instalacji wentylacyjnej. Powodem jest zazwyczaj zły stan techniczny lub duża energochłonność tych instalacji. Użytkownicy pływalni mają świadomość wysokich kosztów eksploatacji basenowych central wentylacyjnych, dlatego przygotowując zamówienie, poszukują informacji dotyczących różnych typów tych urządzeń, a w szczególności ich trwałości, niezawodności i energochłonności.

Bogata oferta różnych producentów oraz duża różnica w cenie central nie ułatwiają wyboru. Rodzi się więc potrzeba oszacowania kosztów eksploatacji tych urządzeń w warunkach pracy konkretnego obiektu. Inwestorzy oczekują takich informacji przed podjęciem decyzji o zakupie. Doświadczone firmy stosują do tego celu precyzyjne metody analityczne (my posługujemy się właśnie takimi metodami). Niestety zdarzają się również uproszczone kalkulacje, których wynik jest obciążony dużym błędem. Porównanie różnych metod jest opisane na końcu artykułu.

Przykład

Dla lepszego zrozumienia omawianego zagadnienia posłużymy się przykładem. Jest to obiekt z basenem sportowym o wymiarach 25 × 12,5 m oraz basenem rekreacyjnym o powierzchni 120 m2 i dwoma stale działającymi atrakcjami wodnymi (bez zjeżdżalni). Hala basenowa jest obsługiwana przez basenową centralę wentylacyjną z odzyskiem ciepła oraz komorą mieszania, która jest wykorzystywana do automatycznej regulacji wilgotności powietrza.

Wydajność powietrza w centrali w ciągu dnia jest niezmienna i wynosi 25 000 m3/h. Wydajność w ciągu nocy jest redukowana o 50% (to najczęściej spotykane rozwiązania na pływalni). Przyjęta do analizy centrala wentylacyjna nie jest wyposażona w pompę ciepła. Nie jest ona niezbędna do prawidłowego funkcjonowania obiektu. I chociaż jej zastosowanie na publicznej pływalni często przynosi energetyczne korzyści, to zagadnienia z nią związane skomplikowałyby omówienie interesujących nas procesów. Korzyści z tytułu zastosowania pomp ciepła zostaną omówione na końcu artykułu.

Koszty eksploatacji zależne od wentylacji hali basenowej

W przeciętnym obiekcie basenowym aż 40–50% całkowitych rocznych wydatków na ciepło i energię elektryczną jest bezpośrednio zależnych od sposobu działania instalacji wentylacyjnej hali basenowej. To bardzo dużo – w naszym przykładzie koszty zależne od wentylacji sięgają rocznie kwoty 200 tys. zł. Są to wydatki na ciepło i energię elektryczną zużywaną przez basenową centralę wentylacyjną oraz na ciepło służące do podgrzewu wody w basenie (ono przede wszystkim zależy od wilgotności i temperatury powietrza w hali basenowej, a więc również od sposobu działania wentylacji). Strukturę tych wydatków przedstawiono na wykresie.

Zużycie energii elektrycznej przez centralę basenową

Efektywność elektryczna central wentylacyjnych jest zwykle mniej eksponowanym zagadnieniem w stosunku do efektywności cieplnej. Dane z wykresu wskazują, że niesłusznie. Koszty energii elektrycznej zużywanej przez centralę wentylacyjną są zazwyczaj blisko trzykrotnie wyższe w stosunku do kosztów zużywanego ciepła. Czy można je zredukować? Jaka jest granica efektywności silników elektrycznych, skoro obecna sięga 90%? A może są inne, bardziej skuteczne metody ograniczenia zużycia energii elektrycznej? Jak wcześniej wspomniałem, w przeciętnym obiekcie centrala basenowa w ciągu dnia pracuje ze stałą wydajnością nominalną oraz w ciągu nocy z wydajnością zredukowaną. A przecież potrzeby wydajności zmieniają się zależnie od obciążenia osobowego pływalni oraz od pory roku. Ile byłoby można zaoszczędzić, gdyby wydajność centrali nadążała za bieżącymi potrzebami? Możliwości są bardzo duże zważywszy, że zużycie mocy elektrycznej jest proporcjonalne do trzeciej potęgi wydajności. Czyli redukując wydajność o 20% zmniejszamy moc wentylatorów o 50%. Redukując wydajność o 40% uzyskujemy blisko 80% oszczędności. Czy taka redukcja jest możliwa? Przyjrzyjmy się zatem, w jaki sposób centrale wentylacyjne realizują swoje główne funkcje.

Parametry powietrza w hali basenowej powinny gwarantować poczucie komfortu cieplnego dla osób rozebranych i mokrych. Zaleca się utrzymywanie temperatury na poziomie 30°C przy wilgotności 55%. Takie powietrze w każdym m3 zawiera około 17 g wilgoci. Zawartość wilgoci w powietrzu zewnętrznym zmienia się w ciągu roku od około 1 g/m3 zimą, do około 14 g/m3 w upalne dni lata. Zależności te przedstawiono na wykresie.

Usuwanie nadmiaru wilgoci parującej z basenu odbywa się poprzez wywiew wilgotnego powietrza z hali i w jego miejsce nawiew powietrza zewnętrznego, zawierającego mniej wilgoci. Zatem do usunięcia tej samej ilości wilgoci potrzebujemy zimą kilkakrotnie mniej powietrza zewnętrznego w stosunku do lata. Ilość parującej wody z basenu również nie jest stała i zależy od stopnia wykorzystania pływalni (mniej kąpiących się osób to mniejsze odparowanie wody). W porze nocnej odparowanie jest 3-, 4-krotnie mniejsze w stosunku do okresu użytkowania. Zapotrzebowanie wydajności powietrza zewnętrznego w stosunku do wydajności nominalnej w funkcji temperatury zewnętrznej przedstawiono na wykresie.

Oprócz osuszania powietrza, centrale basenowe realizują funkcję ogrzewania hali basenowej oraz osuszania okien. Niezbędne jest też zachowanie pewnej minimalnej wydajności, eliminującej zastoiny powietrza w odległych obszarach hali. Dlatego w centralach basenowych jest powszechnie stosowana płynnie sterowana recyrkulacja, umożliwiająca zmianę strumienia wydajności powietrza zewnętrznego, w zależności od bieżących potrzeb osuszania, przy jednoczesnym zachowaniu niezbędnej wydajności powietrza nawiewanego.

Administratorzy pływalni często pytają o skuteczność wymiany powietrza ze względu na przebywające w hali osoby. Minimalna ilość powietrza wentylacyjnego (zewnętrznego), jaką pobiera centrala ze względu na osuszanie, jest wystarczająca dla potrzeb bytowych. W naszym przykładzie przekracza ona 8 tys. m3/h (wartość można odczytać z wykresu) i jest wystarczająca dla 160 osób, jednocześnie przebywających w hali. Automatyka nadąża za frekwencją, ponieważ większa liczba osób powoduje większe odparowanie wody z basenu, a w konsekwencji zwiększa udział powietrza zewnętrznego potrzebnego do osuszania.

W zaawansowanych technologicznie centralach basenowych, automatyka po rozpoznaniu wszystkich bieżących potrzeb (usuwania wilgoci, ogrzewania, osuszania okien) płynnie redukuje również wydajność powietrza nawiewanego i wywiewanego (wydajność wentylatorów), realizując w ten sposób funkcję optymalizacji zużycia energii elektrycznej. Zmiany wydajności i mocy wentylatorów, będące efektem działania funkcji optymalizacji, przedstawiono na wykresie.

Efektem działania funkcji optymalizacji jest redukcja zużycia energii elektrycznej w skali roku o ponad 50%. W naszym przykładowym obiekcie rocznie zaoszczędzimy ponad 60 tys. kWh, czyli ponad 36 000 zł.

Warunkiem prawidłowego działania centrali z płynnie zmienianą recyrkulacją jest wyposażenie automatyki centrali w funkcję elektronicznego pomiaru i automatycznej regulacji wydajności powietrza, wyrażonej w jednostkach strumienia objętości, np. m3/h. Brak tej funkcjonalności (oprócz skutków większego nawet o kilkadziesiąt procent zużycia energii elektrycznej) prowadzi również do zmiany proporcji strumienia powietrza nawiewanego i wywiewanego podczas zmiany wysterowania recyrkulacji. Może to skutkować powstawaniem niekontrolowanego nadciśnienia w hali basenowej i wypychania wilgotnego powietrza do ościennych pomieszczeń oraz warstw izolacji przegród zewnętrznych, a w szczególności stropodachu. Wielu producentów, chcąc obniżyć koszty produkcji central wentylacyjnych, lekceważy to zagrożenie.

Zużycie ciepła przez centralę basenową

Straty ciepła na wentylację wynikają z konieczności podgrzania powietrza zewnętrznego do temperatury w wentylowanym pomieszczeniu. Zgodnie z zamieszczonym wcześniej opisem, strumień powietrza zewnętrznego w centrali basenowej jest zmieniany automatycznie za pomocą regulatora wilgotności i jest tym mniejszy, im niższa jest temperatura na zewnątrz budynku. Straty ciepła w takiej centrali są o ponad 50% mniejsze w stosunku do centrali bez recyrkulacji. Na szczęście centrale bez automatycznej recyrkulacji w nowych obiektach są stosowane coraz rzadziej. Porównanie przedstawiono na wykresie.

Pobierane z czerpni powietrze zewnętrzne jest wstępnie podgrzewane za pomocą wymiennika do odzysku ciepła, a brakujące ciepło jest uzupełniane za pomocą nagrzewnicy (zazwyczaj wodnej). Ilość dostarczonego ciepła jest tym mniejsza, im wyższa jest sprawność wymiennika do odzysku ciepła. Sprawność ta nie jest parametrem stałym i zmienia się w zależności od temperatury zewnętrznej i wilgotności powietrza w wentylowanym pomieszczeniu. W centralach basenowych zmiany sprawności odzysku ciepła w funkcji temperatury zewnętrznej są naprawdę duże. Dlaczego tak się dzieje? Przy wyższych temperaturach powietrza zewnętrznego, wymiennik posiada jedynie zdolności tzw. suchego odzysku ciepła, bez kondensacji wilgoci, stąd niższa wartość efektywności. Przy niskich temperaturach powietrza zewnętrznego, w wymienniku dochodzi do kondensacji wilgoci zawartej w wywiewanym powietrzu. Pozyskujemy wówczas dodatkowe ciepło związane z kondensacją (ciepło utajone), stąd wzrost efektywności wymiennika. Np. ten sam wymiennik, który przy kilkunastostopniowych temperaturach zewnętrznych ma sprawność 73%, przy temperaturze –20°C może osiągać sprawność 83%. Dla lepszego zrozumienia tego zagadnienia proces podgrzewania powietrza zewnętrznego przedstawiono w formie graficznej.

Zmiana sprawności zaledwie o 10% (z 83 na 73%) powoduje, że saldo ciepła uzupełniane przez nagrzewnicę rośnie z 17 do 27%. Zapotrzebowanie na ciepło dla nagrzewnicy w tych warunkach rośnie więc o ponad połowę. Producenci central zwykle podają tylko jedną wartość temperaturowej sprawności odzysku ciepła, tę uzyskiwaną w okresie zimy (najwyższą). Dotyczy ona bardzo krótkiego okresu w ciągu roku, dlatego sporządzone na jej podstawie prognozy rocznego zużycia ciepła przez wentylację są zaniżone w stosunku do rzeczywistych o ponad 30%. Dla naszego przykładowego obiektu porównano straty ciepła przy sprawności odzysku ciepła podawanej przez producenta i sprawności rzeczywistej. Wyniki przedstawiono na wykresie.

Wykres jest cenną wskazówką dla projektantów instalacji ciepła technologicznego w obiektach basenowych, wyposażonych w węzły cieplne. W okresie przejściowym temperatura czynnika grzewczego w węzłach cieplnych jest stosunkowo niska, a to właśnie w tym okresie mamy największe straty ciepła na wentylację. Zależności te należy wziąć pod uwagę przy doborze wymienników c.t. w węźle ciepłowniczym oraz przy doborze nagrzewnicy w centrali wentylacyjnej.

Zużycie ciepła do podgrzewu wody basenowej

Straty ciepła z wody basenowej w 80% są następstwem jej parowania, które zależy od temperatury i wilgotności powietrza w hali basenowej, czyli od skutków działania wentylacji. Jak działa mechanizm parowania? Jest napędzany różnicą koncentracji cząsteczek wody w warstwie stycznej do powierzchni basenu, w stosunku do koncentracji tych cząsteczek w powietrzu w hali. Im wyższa temperatura wody, tym większa koncentracja cząsteczek tuż nad powierzchnią basenu i odparowanie rośnie. Z kolei im wyższa temperatura lub wilgotność powietrza w hali basenowej, tym wyższa w nim koncentracja wilgoci i odparowanie maleje. Zatem zbyt niska temperatura lub wilgotność powietrza intensyfi kuje parowanie i zwiększa wydatki na ciepło. W przypadku zastosowania centrali wentylacyjnej bez recyrkulacji, wilgotność powietrza w hali zimą może obniżyć się nawet do 30%, znacznie zwiększając odparowanie. W ciągu roku straty ciepła mogą wzrosnąć o około 40%, czyli w naszym przykładowym obiekcie o ponad 40 tys. zł.

W obiektach z regulacją wilgotności, parametry powietrza na pływalni nie zmieniają się w ciągu całego roku. Straty ciepła z niecki są więc takie same latem i zimą i zależą wyłącznie od nastawionych parametrów powietrza oraz stopnia wykorzystania pływalni (stopnia sfalowania wody). Oczywiście w ciągu dnia są one znacznie większe w stosunku do pory nocnej.

Metody wyznaczania rocznego zużycia ciepła i energii elektrycznej

Zapotrzebowanie na ciepło i energię elektryczną w obiekcie basenowym nie jest stałe i zmienia się w ciągu roku. Do wyznaczenia rocznego zużycia tych mediów w niniejszym opracowaniu przyjęliśmy metodę analityczną. Statystyczny rok meteorologiczny (typowy dla danego regionu) został podzielony na przedziały temperaturowe co 5 stopni, począwszy od –20 aż do +30°C. Dla każdego przedziału temperaturowego określono liczbę godzin jego występowania w ciągu roku (na podstawie danych z IMiGW). Wyniki dla Warszawy przedstawiono na wykresie.

Zużycie ciepła i energii elektrycznej jest obliczane niezależnie dla każdego takiego pięciostopniowego przedziału. Przyjmuje się, że w jego zakresie warunki pracy obiektu są stałe. Przedział jest reprezentowany przez średnio ważoną temperaturę referencyjną, dla której są wyznaczane istotne parametry analizowanych urządzeń i instalacji. Analiza jest przeprowadzana niezależnie dla okresu użytkowania pływalni i dla okresu nocnego. W przypadku centrali wentylacyjnej jest wyznaczana wydajność powietrza zewnętrznego i nawiewanego, sprawność odzysku ciepła, moc cieplna i elektryczna, itp. W przypadku instalacji technologicznej są wyznaczane moce pomp stacji fi ltrów i atrakcji oraz moc strat ciepła z wody basenowej. Zużycie ciepła i energii elektrycznej (w kWh) w analizowanym przedziale temperatur jest wynikiem mnożenia wyznaczonych mocy przez liczbę godzin występowania tego przedziału w ciągu roku. Roczne zużycie jest sumą wyników ze wszystkich przedziałów. Wyniki są odwzorowaniem rzeczywistego zachowania się instalacji przy różnych temperaturach zewnętrznych z uwzględnieniem statystycznych danych pogodowych. W kilkuletniej perspektywie mogą więc stanowić podstawę do kalkulacji opłacalności zastosowania konkretnych rozwiązań. Należy jednak pamiętać, że poszczególne lata mogą być obciążone sporymi odstępstwami pogodowymi w stosunku do roku statystycznego.

Metody analityczne wymagają przygotowania odpowiednich narzędzi informatycznych. Dlatego często ci dostawcy urządzeń wentylacyjnych i technologicznych, którzy nie posiadają takich narzędzi, a chcą przekonać klientów do oferowanych przez siebie rozwiązań, stosują uproszczone metody wyznaczania kosztów eksploatacji, niestety przeważnie obarczone dużym błędem. Takim przykładem jest obliczanie rocznego zużycia ciepła z użyciem metod typowych dla obiektów mieszkalnych i biurowych. Potrzeby grzewcze w obiekcie basenowym występują jednak przez cały rok i są inne, niż w biurze lub mieszkaniu. Dlatego metody te nie są w żadnym stopniu miarodajne, podobnie jak próby wyznaczenia rocznych strat ciepła, wyłącznie w oparciu o moc wyznaczoną jedynie dla warunków obliczeniowych zimy i pomnożoną przez określoną liczbę godzin (np. typową dla okresu grzewczego).

Zdarza się, że korzyści z tytułu zastosowania konkretnego produktu są prezentowane przez dostawców jako oszczędności wynikające z odzysku ciepła. Zaoszczędzone ciepło wyznacza się w ten sposób, że dla temperatury zewnętrznej –20°C jest określana moc odzyskanego ciepła i mnożona przez liczbę godzin okresu zimowego. Tu również mamy do czynienia z dużym błędem szacowania, ponieważ temperatura zewnętrzna minus 20°C nie utrzymuje się przez całą zimę, redukowana jest też wydajność podgrzewanego powietrza zewnętrznego. Obliczone tą metodą oszczędności są więc mocno zawyżone, tym bardziej, że do obliczeń brana jest maksymalna wartość sprawności odzysku ciepła, która również nie jest stała i ze zmianą temperatury zewnętrznej maleje.

Rola pomp ciepła w centralach basenowych

Pompy ciepła w naszych warunkach klimatycznych są najczęściej wykorzystywane jako kolejny stopień odzysku ciepła z usuwanego powietrza za wymiennikiem płytowym. Dodatkowo w obiektach z dużymi zyskami ciepła są wykorzystywane do chłodzenia powietrza nawiewanego w okresie lata. W naszym klimacie w obiektach basenowych osuszanie powietrza z wykorzystaniem pomp ciepła jest znacznie droższe w stosunku do powszechnie stosowanej i opisanej wcześniej metody usuwania nadmiaru wilgoci za pomocą powietrza wentylacyjnego. Centrale basenowe z pompą ciepła dedykowaną do osuszania są produkowane dla krajów położonych w innej, bardziej wilgotnej strefi e klimatycznej, w której preferowany w Polsce sposób osuszania nie jest skuteczny. Jak działa pompa ciepła w centrali basenowej? Rozróżniamy trzy podstawowe funkcje:

• odzysk ciepła z usuwanego powietrza zimą i w okresie przejściowym,
• chłodzenie powietrza nawiewanego latem,
• osuszanie powietrza w trybie recyrkulacji (niezalecane w naszych warunkach klimatycznych).

Tryb odzysku ciepła

W trybie odzysku ciepła chłodnica jest zamontowana na drodze usuwanego powietrza za wymiennikiem płytowym. Chłodząc usuwane powietrze pozyskujemy ciepło, które za pośrednictwem skraplacza jest przekazywane do powietrza nawiewanego lub (w centralach w specjalnym wykonaniu) do wody basenowej. Efektywność pracy takiego układu jest wysoka, z 1 kW energii elektrycznej dostarczonej do pompy ciepła uzyskuje się 5 do 6 kW ciepła. Oszczędności stanowi różnica pomiędzy kosztem dostarczonej energii elektrycznej, a kosztem wyprodukowanego ciepła. Dla naszej przykładowej centrali wentylacyjnej o wydajności 25 000 m3/h roczne oszczędności z tytułu zastosowanej pompy ciepła wynoszą około 20 tys. zł. Szacowany czas zwrotu to niecałe 4 lata.

Należy dodać, że zimą centrala basenowa w znacznym stopniu pracuje w recyrkulacji, a więc zredukowana jest ilość usuwanego powietrza, z którego odzyskiwane jest ciepło. Pompa ciepła pracuje więc ze zredukowaną mocą lub z długimi przerwami, szczególnie w porze nocnej. Dlatego przy doborze nagrzewnicy dla celów grzewczych nie należy brać pod uwagę ciepła wyprodukowanego przez pompę ciepła. Z tego samego powodu w obiektach o niskiej frekwencji (prywatnych, hotelowych) czas pracy pompy ciepła w ciągu roku jest zbyt krótki, żeby jej stosowanie było opłacalne.

W świetle obowiązujących przepisów, zastosowanie pomp ciepła daje producentom central wentylacyjnych prawo do złagodzenia bardzo wysokich wymagań dotyczących sprawności odzysku ciepła wymiennika płytowego. Producenci nadużywają te uprawnienia, obniżając suchą sprawność wymiennika z ponad 73% do nieco powyżej 50%. To, co użytkownik oszczędza z tytułu zastosowania pompy ciepła, traci z powodu zastosowania wymiennika o niskiej efektywności. Należy więc zadbać o to, żeby wszystkie komponenty centrali były należytej jakości i efektywności.

Tryb chłodzenia

W trybie chłodzenia powietrza nawiewanego ciepło odpadowe jest odprowadzane wraz z usuwanym powietrzem do wyrzutni. W niektórych centralach ciepło odpadowe jest przekazywane do podgrzewu wody basenowej lub ciepłej wody użytkowej.

Tryb osuszania

Funkcja osuszania powietrza za pomocą pompy ciepła zwykle działa w recyrkulacji. Powietrze wywiewane z basenu jest schładzane poniżej temperatury punktu rosy (zwykle do temperatury 12–14°C). Po wykropleniu wilgoci powietrze jest ogrzewane i wtłoczone do hali basenowej. Proces zużywa duże ilości energii elektrycznej.

Podawana przez producentów efektywność tej przemiany jest rzeczywiście wysoka. Z jednego kW energii elektrycznej, zasilającej urządzenie jest wytwarzane ponad 6 kW ciepła. Jednak należy zwrócić uwagę, że efektywność ta dotyczy całego procesu, czyli ciepła zużytego do schłodzenia i wykroplenia wilgoci. Duża część tego ciepła (blisko 60%) jest zużywana do ponownego podgrzania schłodzonego powietrza, a więc ta część ciepła nie może być efektywnie wykorzystana np. do podgrzewu wody w basenie lub ogrzewania hali basenowej. Rzeczywista efektywność pozyskiwania użytecznego ciepła zwykle nie przekracza 2,5 kW ciepła z 1 kW energii elektrycznej. Biorąc pod uwagę obecne ceny energii elektrycznej i ciepła, ocenę opłacalności tej metody pozostawiam czytelnikowi.

Podsumowanie

Obiekty basenowe, ze względu na swoją specyfi kę, zawsze będą pochłaniały dużo ciepła i energii elektrycznej. Jednak zużycie tych mediów można i trzeba ograniczać. Żeby efektywnie wykorzystać istniejący potencjał, potrzebna jest wiedza i doświadczenie. Podejmując się zadania optymalizacji energetycznej w konkretnym obiekcie, wnikliwie analizujemy pracę poszczególnych urządzeń i instalacji i na podstawie tych analiz opracowujemy wariantowe rozwiązania z oszacowaniem kosztów inwestycyjnych oraz możliwych do uzyskania oszczędności. Po zrealizowaniu zadania kontrolujemy uzyskane efekty, porównując je z prognozami. Dysponując środkami łączności z zamontowanymi przez nas urządzeniami, podglądamy ich pracę, stale doskonaląc nasze kompetencje.

Autor jest współwłaścicielem firmy Elbas.

Kontakt: tel. kom.: 501 448 976

zbigniew.wnukowicz@elbas.pl,

www.elbas.pl

 

TEKST | Zbigniew Wnukowicz