Rok 2018 można uznać za ciekawy. Przede wszystkim doszło do nowelizacji dwóch ważnych aktów prawnych regulujących bezpieczeństwo nad wodą: ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym oraz ustawy z dnia 18 sierpnia 2011 r. o bezpieczeństwie osób przebywających na obszarach wodnych, dokonanej ustawą z dnia 10 maja 2018 r. o zmianie ustawy o Państwowym Ratownictwie Medycznym oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. 2018 poz. 1115) oraz ustawą z dnia 4 października 2018 r. zmieniającą ustawę o zmianie ustawy o Państwowym Ratownictwie Medycznym oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. 2018 poz. 2130). Co prawda z zapowiadanego w zakresie tych nowelizacji „trzęsienia ziemi” w ratownictwie wodnym wyszło tylko „małe tąpnięcie”, niemniej jednak nowelizacje te mają istotny wpływ na bieżące zarządzanie bezpieczeństwem na wyznaczonych obszarach wodnych, jakimi są pływalnie.
Nie tylko kpp
Ważną z punktu widzenia ratownictwa wodnego zmianą, dokonaną w nowelizacji ustawy z dnia 18 sierpnia 2011 r. o bezpieczeństwie osób przebywających na obszarach wodnych, jest naprawienie istotnego przeoczenia dotyczącego obowiązku spełniania przez ratownika wodnego wymagań określonych w art. 13 ust. 1 pkt 3 ustawy o Państwowym Ratownictwie Medycznym, w tym posiadania zaświadczenia o ukończeniu kursu kwalifi kowanej pierwszej pomocy i uzyskaniu tytułu ratownika. Ustawa o bezpieczeństwie osób przebywających na obszarach wodnych w swoim dotychczasowym brzmieniu nie zawierała wyłączeń w zakresie obowiązku posiadania ważnego zaświadczenia o ukończeniu kursu w zakresie kwalifi kowanej pierwszej pomocy i uzyskaniu tytułu ratownika. W związku z tym, każda osoba – nawet taka, która posiada kwalifi kacje do wykonywania zawodu ratownika medycznego, lekarza czy pielęgniarki systemu – która chciała być ratownikiem wodnym, musiała spełniać wymagania określone w art. 2 pkt 5 ustawy, w tym ważne zaświadczenie o ukończeniu kursu w zakresie kwalifi kowanej pierwszej pomocy i uzyskaniu tytułu ratownika.
Nowelizacja zmieniła defi nicję ratownika wodnego zawartą w art. 2 pkt 5 ustawy o bezpieczeństwie osób przebywających na obszarach wodnych w zakresie zniesienia konieczności ukończenia kursu pierwszej pomocy dla lekarza systemu, pielęgniarki systemu, ratownika medycznego, realizujących doskonalenie zawodowe. Jest to konsekwencja nowelizacji art. 13.1a ustawy o Państwowym Ratownictwie Medycznym, który otrzymał brzmienie: ratownik posiadający kwalifi – kacje wymagane dla ratownika medycznego, lekarza systemu lub pielęgniarki systemu, realizujący doskonalenie zawodowe posiada uprawnienia do udzielania kwalifi kowanej pierwszej pomocy bez obowiązku ukończenia kursu.
W obecnym stanie prawnym, aby zarządzający wyznaczonym obszarem wodnym mógł zatrudnić na stanowisku ratownika wodnego osobę nieposiadającą zaświadczenia o ukończeniu kursu kwalifi kowanej pierwszej pomocy i uzyskaniu tytułu ratownika, a będącą ratownikiem medycznym, pielęgniarką lub lekarzem, musi od niej uzyskać dokumenty, świadczące, że spełnia ona kryteria aktualnej defi nicji ratownika wodnego, zawarte w art. 2 pkt 5 ustawy o bezpieczeństwie osób przebywających na obszarach wodnych: ratownikiem wodnym jest osoba posiadająca wiedzę i umiejętności z zakresu ratownictwa wodnego i technik pływackich oraz inne kwalifi kacje przydatne w ratownictwie wodnym i spełniająca wymagania określone w ustawie z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym (Dz.U. z 2017 r. poz. 2195 oraz z 2018 r. poz. 650 i 1115) dla lekarza systemu, pielęgniarki systemu, ratownika medycznego, realizujących doskonalenie zawodowe lub ratownika, zatrudniona lub pełniąca służbę w podmiocie uprawnionym do wykonywania ratownictwa wodnego lub będąca członkiem tego podmiotu, a więc posiadająca dokumenty świadczące o tym, że jest lekarzem systemu, pielęgniarką systemu lub ratownikiem medycznym realizującym doskonalenie zawodowe.
WIĘCEJ W MAGAZYNIE „PŁYWALNIE I BASENY” NR 31
TEKST | Jarosław Jerzy Rypniewski
