Koszty wody. Część 2. Czyli ograniczenie kosztów wynikających z odprowadzenia wód popłucznych z filtrów | Pływalnie i baseny

W poprzednim numerze, w artykule „Koszt wody, czyli racjonalizacja głównych kosztów funkcjonowania basenu”, zostały wymienione możliwości racjonalizacji kosztów wody, do których należą m.in.:

Racjonalizacja źródeł zasilania obiektów pod względem kosztów nabycia wody.
Ograniczenie ilości zużytej wody poprzez jej odzyskiwanie w procesie uzdatniania.
Racjonalizacja kosztów odprowadzenia wody ściekowej.
Ograniczenie ilości zużywanej wody na wewnętrzne potrzeby stacji uzdatniania.

Przypomnijmy, że omówiono dokładniej racjonalizację źródeł zasilania obiektów pod względem kosztów nabycia wody na podstawie pływalni olimpijskiej Miejskiego Ośrodka Sportu i Rekreacji w Oświęcimiu. W tym obiekcie w okresie 20.05–31.08 2013 r. została wymieniona instalacja uzdatniania wody basenowej, gdzie w miejsce bardzo dużych i stalowych żwirowych filtrów ciśnieniowych zostały zastosowane nowoczesne filtry podciśnieniowe. Przypomnijmy, że baseny napełniane i uzupełniane były tutaj tzw. wodą pochodzącą z otwartego zbiornika. Należy również wspomnieć, że koszt takiego zaopatrzenia może stanowić nawet zaledwie 10% kosztów wody nabywanej w lokalnych wodociągach.

W drugiej części artykułu zostaną omówione dokładniej możliwości odprowadzenia ścieków wytwarzanych przez stację uzdatniania wody do wód powierzchniowych.

Znaczne oszczędności

Rozwiązania takie stosowane są od wielu lat w kilku obiektach w Polsce. Należy uświadomić sobie, że w niektórych miejscowościach za 1 m3 ścieków użytkownik/zarządca pływalni musi zapłacić blisko 10 zł brutto. Tak więc wypłukanie 2 filtrów o średnicy 1800 mm – standardowa instalacja dla basenów 25 × 12,5 m – kosztuje 540 zł za 1 płukanie, co w skali tygodnia daje 1080 zł. Zważywszy że płukań takich w skali roku należy przeprowadzić zgodnie z normą ponad 100, wielkość potencjalnych oszczędności jest znacząca, tj. blisko 55 000 zł brutto. Z doświadczeń firmy TRANSCOM wynika, że oszczędności poczynione na ograniczeniu kosztów odprowadzanych ścieków ze stacji uzdatniania wody, pokryją wszelkie koszty związane z zakupem chemii basenowej oraz pozwolą na zaspokojenie innych potrzeb związanych z codzienną pracą instalacji wodnych.

Pierwsze kroki

Pierwszym koniecznym krokiem, aby odprowadzić wody popłuczne do cieków powierzchniowych, jest opracowanie odpowiednich decyzji administracyjnych. Mimo że procedury mogą wydawać się skomplikowane, w rzeczywistości wystarczy zaangażowanie zarządcy obiektu oraz urzędu wydającego takie pozwolenie, aby w ciągu 2–3 miesięcy uzyskać wymagane dokumenty.

Czasami istnieje możliwość odprowadzenia wód popłucznych do zbiorników będących pod nadzorem Polskiego Związku Wędkarskiego. W takiej sytuacji również i tę instytucję należy włączyć w proces uzgadniania warunków wydania decyzji. Trzeba jednak mieć na uwadze, że zgodnie z obowiązującymi przepisami, decyzje takie wydawane są na czas określony, a po minionym okresie wskazanym w pozwoleniu należy je zaktualizować. Doświadczenia własne wskazują, że nawet zrzut popłuczyn z filtrów do zbiorników wody, będących pod szczególnym nadzorem związków wędkarskich, nie pociąga za sobą negatywnych konsekwencji dla życia wodnego w zbiornikach, a wręcz przynosi pozytywne efekty, gdyż miejsca zrzutu wód popłucznych stają się miejscem żerowania ryb.

Z naszego doświadczenia

Firma TRANSCOM ma doświadczenie w realizacji takich przedsięwzięć. W jednym z wykonanych projektów zrzut odbywał się na tereny sąsiadujące z terenami NATURA 2000. W zrealizowanej przed dekadą inwestycji przewidziany był zrzut wód popłucznych do starorzecza, w którym prowadzone jest intensywne zarybianie pod ścisłym nadzorem instytucji zewnętrznych. Rozwiązanie to jest nadal stosowane, a doświadczenia w tym obiekcie wskazują, że sąsiedztwo basenu nie ma negatywnego wpływu na jakość wody w starorzeczu. Co więcej, tak jak wspomniano powyżej, ryby chętnie żerują u spustu wód popłucznych.

Standardowo instalacja odprowadzenia wód od cieków powierzchniowych powinna być połączona z instalacją odzysku ciepła, co dodatkowo zwiększa rentowność takiego przedsięwzięcia. Doświadczenie firmy TRANSCOM wskazuje, że zaprojektowanie i wykonanie takiej instalacji połączone z dodatkowym odzyskiem ciepła jest przedsięwzięciem bardzo rentownym, a okres amortyzacji, w przypadku pływalni wielofunkcyjnej, nie powinien być dłuższy niż 2 lata. Pewną alternatywą dla takiego rozwiązania jest wykorzystywanie popłuczyn do własnych celów obiektu, np. podlewanie trawników w okresie letnim. Takie zastosowanie sprawdzone jest w kilku funkcjonujących obiektach i wskazuje, że popłuczyny oddziałują również pozytywnie na tereny trawiaste.

Dokumentacja instalacji

Przykładowa dokumentacja takiej instalacji powinna zawierać schemat odzysku ciepła jak niżej:

oraz wykaz podstawowych procesów technologicznych, tj.:
gromadzenie ścieków wody popłucznej z filtrów w zbiorniku wody zużytej,
usuwanie zanieczyszczeń mechanicznych w postaci włosów i włókien zawartych w ściekach przy pomocy łapacza włosów i włókien,
przepływ ciepłych ścieków ze zbiornika wody zużytej przez wymiennik ciepła,
przepływ zimnej świeżej wody przez wymiennik ciepła,
ogrzewanie zimnej świeżej wody w wymienniku przez ciepłe ścieki,
chłodzenie ciepłych ścieków w wymienniku przez zimną świeżą wodę,
przepływ podgrzanej wody świeżej z wymiennika ciepła do zbiornika przelewowego wody basenowej,
przepływ schłodzonych ścieków z wymiennika ciepła do kanalizacji deszczowej.

Należy również wspomnieć, że dla układu odzysku ciepła ze ścieków z wody popłucznej z filtrów przyjmuje się średnio następujące wartości: