Obecnie obowiązujące przepisy prawne nie regulują w sposób jednoznaczny i kompleksowy zasad instalowania i wykorzystywania monitoringu wizyjnego.
Funkcje monitoringu wizyjnego
Monitoring wizyjny w obiekcie pływalni może pełnić następujące podstawowe funkcje:
- prewencyjną,
- operacyjną,
- dowodową.
W zależności od celu instalacji i obsługującego go użytkownika może także pełnić funkcje:
- porządkowo-ochronną, obejmującą ogólny monitoring hal basenowych i pozostałych pomieszczeń oraz stref pływalni, nadzorowany przez służby ochrony obiektu,
- ratowniczą, wspomagającą prewencję, obserwację akwenu i czynności ratownicze, nadzorowaną przez służby ratownictwa wodnego.
Jednocześnie system monitoringu wizyjnego pozwala na ciągłe rejestrowanie zdarzeń na terenie obiektu w czasie rzeczywistym, z dalszą możliwością przechowywania i obróbki zarejestrowanego obrazu.
Dla zapewnienia skutecznego funkcjonowania systemu wizyjnego wspomagającego pracę ratowników wodnych w obiekcie należy w pierwszym rzędzie uwzględnić takie aspekty techniczne, jak:
- wielkość strefy obserwacji,
- odpowiedni dobór miejsca zainstalowania kamer – poprzedzony analizą zagrożeń występujących w poszczególnych strefach,
- odpowiedni dobór sprzętu w postaci kamer, monitorów i urządzeń rejestrujących obraz (wielkość kąta widzenia kamer, zasięg, sposób zapisu obrazu itp.),
- dobór osoby nadzorującej i obsługującej monitoring.
Należy przy tym pamiętać, że system wizyjny jedynie wspomaga pracę ratowników, nie może jednak ograniczać ich liczby określonej w przepisach jako normy minimalne. Dobrze zaplanowany monitoring stref martwych, zakoli, nisz, grot itp. może wpłynąć na zmniejszenie liczby ratowników koniecznych do zapewnienia bezpieczeństwa, a tym samym na znaczne obniżenie późniejszych kosztów eksploatacyjnych (osobowych) w tym zakresie.
Kamery
Z punktu widzenia monitoringu ratowniczego kamery można podzielić na:
- nawodne,
- podwodne.
Kamery nawodne umieszczone są ponad lustrem wody. Dla celów wspomagających pracę ratownika wodnego wskazane jest, aby penetrowały w głąb toni wodnej pod jak największym kątem w stosunku do lustra wody.
Kamery podwodne mogą pracować w systemie suchym lub mokrym. W systemie suchym umieszczane są w przeziernikach usytuowanych w ścianach niecki basenowej (podobnie jak boczne oświetlenie podwodne).
W systemie mokrym umieszczane są bezpośrednio w toni wodnej w wodoszczelnych płaskich obudowach montowanych na ścianach niecki basenowej.
Monitoringiem podwodnym powinny być objęte wszystkie niecki dla umiejących pływać (o głębokości większej niż 120 cm) oraz obszary niecek, gdzie bezpośrednia widoczność akwenu przez ratownika jest utrudniona (obszary martwe).
Z punktu widzenia monitoringu ratowniczego kamery można podzielić również na:
- stałe,
- ruchome.
Kamery stałe obejmują określone pole widzenia, bez płynnej możliwości jego zmiany.
Kamery ruchome umożliwiają zmianę pola widzenia w płaszczyźnie poziomej lub pionowej, lub obu jednocześnie. Zmiana pola widzenia w płaszczyźnie poziomej może obejmować do 360 stopni, a w płaszczyźnie pionowej najczęściej do 180 stopni.
WIĘCEJ W MAGAZYNIE „PŁYWALNIE I BASENY” NR 17
