Powrót do natury

Forma architektoniczna Wodnego Centrum Rekreacji nad rzeką San w Sanoku jest interpretacją śladów działania wody w dolinie Sanu. Te ślady można zobaczyć w bezpośrednim i nieodległym sąsiedztwie terenu inwestycji.

IDEA

Woda formuje ziemię.
Woda formuje architekturę.
Woda formuje człowieka.

Wody Sanu odkrywają geologiczne przekroje fliszu karpackiego, odsłaniając niewidoczne zazwyczaj piękno wnętrza ziemi: malownicze skalne progi, odsłonięcia kamieni i warstw kamieni, pojedyncze głazy ostańce, wodospady i kamieniste plaże. Piękno krajobrazu doliny Sanu zostaje przetłumaczone na język architektury, po to by stworzyć warunki dla rekreacji i regeneracji. Wymuszone przez warunki hydrologiczne – czyli wysokość zalewania – położenie hali basenowej znacznie powyżej istniejącego terenu jest pretekstem dla snucia opowieści o górskiej rzece przełamującej skały. Progi skalne stają się tarasowymi uskokami poziomów użytkowych obiektu. Poziomy łączy woda, która płynie, spada, tworzy zastoiska i wartkie nurty jak w prawdziwej rzece. Zgodnie z maksymą starożytnych sanitas per aqua (SPA) w dzisiejszych basenach, saunach, pokojach zabiegowych, pokojach masaży człowiek nabiera sił i poprzez architekturę wraca do natury. Architektura staje się współcześnie kształtowanym krajobrazem. Krajobraz natury i krajobraz człowieka wiąże geometria. Kompozycja urbanistyczna Ideą projektu jest stworzenie parku wodnego wykorzystującego walory otaczającego krajobrazu. Parku nawiązującego formalny dialog z otoczeniem, wyrastającego z kontekstu i uwydatniającego walory otaczającej przestrzeni. Koncepcja zagospodarowania terenu bazuje na trzech założeniach:

• integracji z otaczającą zielenią,
• podkreślenia walorów widokowych otaczającego krajobrazu,
• integracji z otaczającą strukturą funkcjonalną zespołu sportowego i miasta.

Teren projektowanego Centrum został zagospodarowany w podziale na trzy części funkcjonalne i obejmuje:

• strefę basenów,
• strefę rekreacji,
• strefę sportową.

Wydzielone strefy przyjmują układ równoległy względem elementów definiujących kontekst urbanistyczny i krajobrazowy doliny rzecznej w postaci drogi i rzeki. Charakter i sposób zagospodarowania odpowiada zasadzie izolacji od drogi i otwarcia na rzekę. Strefa basenów to obiekt zlokalizowany od strony drogi nr 28, który swą kubaturą izoluje i wycisza uciążliwości komunikacyjne. Przyjęty tarasowy charakter budynku jest odpowiedzią na lokalizację względem stron świata. Dzięki tarasom więcej światła uzyska część rekreacyjna, a ściana budynku przy użyciu wody i zieleni przyjmie charakter fliszowego stoku odpowiadającego idei projektu. Z tarasów będzie się roztaczał widok w kierunku wybrzeża Sanu i Gór Słonnych.

C.D. W MAGAZYNIE „PŁYWALNIE I BASENY” NR 15

TEKST: MARCIN BRATANIEC
FOTO: ARCHIWUM FIRMY eM4. PRACOWNIA ARCHITEKTURY.BRATANIEC